Cemal HANİLÇİ

Ve Sessizlik

Cemal HANİLÇİ

Hayatı çok erken yaşlarda yaşadık, ya çok yorulduk bazı aşamalarında ya da yetişemedik bazı gecelerine, oysa ne kadar eksikliklerimiz vardı yarısına bile gelmeden hayatın.
    Çok iyi anladığım söylenemez yaşamanın ne kadar güzel olduğunu, bazen boş bazen anlamsız yaşadık günlerimizi, bilemedik dünyanın boş olduğunu, çabuk yorulduk, erken yaşlandık.
    Yaşadık tükettik ömrümüzü kimi zaman gül bahçesinde kimi zaman zemheri kış saatlerinde, kimi zaman eksik yaşadık kimi zaman fazla.
    Varla yok arasında, kimi zaman kalabalık, kimi zaman yalnızlığın dibine vurduk. Kimi zaman anamızın verdiği nefes ile nefes aldık, kimi zaman babamızın verdiği hayat ile hayatı yaşadık, bazen eksik bazen fazla işte.
    Nefesimizi kesecek yorgunluklarımız oldu kimi zaman, kimi zaman unutulmayan kırgınlıklarımız oldu hayatın en sessiz saatlerinde, inandığımıza ters olmasa bu hayatta yapayalnızız diyeceğiz de olmuyor işte.
    Biz bu hayatta mutlu olamadık desek inancımız kırılacak şükrümüz incinecek, mutlu olabildik desek yüreğimiz.
    Kimi zaman şarkıların içindeki mutluluğu kendimize yol çizdik, kimi zaman şiirlerin yalnızlığını yaşadık doludizgin.
    Ne maddiyata önem verdik ne maddiyatın değerinden uzaklaşabildik, kimi zaman paranın gölgesinde kalıp mutluluk ile hüznün duvarlarını zorladık, kimi zaman acı bir kahvenin dostluğunda kendimizi dinledik.
    Kimi zaman mutluluk gemisini bekledik kimi zaman hüzün kayığına bindik, velhasıl ya eksik yaşadık hayatı ya da fazla.
    Dünya üç günlük dedik lakin ya dünümüzle uğraştık ya da yarınlarımızı erteledik gecenin bir yarısında.
    Kimi zaman kıytırık dünyanın üçgeninde bağlandık kimi zaman kalbimizin yoluna giden gözlerimizi kapattık.
    Avucumuzda sakladığımız cam da olsa elmas da olsa ya değerini bilemedik ya da değerini belemeyenler ile paylaştık.
    Ya bizi bekleyenlere kör olduk ya da yüreğimize seslenenlere sağır olduk ve en sonunda katilimize açtık içimizdeki alfabenin önsözünü.
    Kimi zaman tavanı kadar sokaklara vurduk kendimizi kimi zaman dibi kadar cehenneme bulandık 
    Ve en sonunda bir hiç uğruna, bir (HİÇ)e bulandık da durduk……..
 

Yazarın Diğer Yazıları