Mekânın Cenettir Vahap Küçük
Veysel Fırat
Yıllar önceydi Yeşilyurt’ta öğretmenlik yapıyorum ve öğrencilerimizden bazılarının çorapsız, yırtık ya da yazlık naylon ayakkabılı, kullanılmışlıktan sarkmış kazaklarla ya da okul formalarıyla okul bahçesinde dolaştıklarını gördükçe çaresizlik içinde sadece üzülüyordum. Tabi ki üzülmek bir çözüm değil ancak aczi yet durumudur. Bu aczi yeti kendimize yakıştırmadık ve öğretmenler olarak öğrencilerimizin temel ihtiyaçlarının karşılamak için kendi çapımızda çözümler bulmaya çalıştık. Önce acil ihtiyacı olan öğrencileri tespit ettik. Öğretmenlerimizin kimisi direkt mağazadan giydirdi, kimisi çocuklarının giymedikleri eskilerini getirdi ve bu yaraya ufak da olsa merhem olmaya çalıştık. Ancak buna yetişmenin imkânının olmadığını anlamamıza rağmen yaptığımız bu küçük işi çok büyük bir iş olarak görüyorduk.
Taaki bir gün İlçe Milli Eğitim Müdürlüğünden gelen bir yazıya kadar. Bu yazıda belirlenen sayı kadar ihtiyaç sahibi çocukların isimleri isteniyordu. Cevaben verdiğimiz yazının neticesinde okulumuza yardım paketleri geldi. Üzerinde öğrenci isimleri yazılı LC waikiki poşetlerini açtığımızda her öğrenciye ayakkabı, çorap, pantolon, kazak ve mont olacak şekilde tepeden tırnağa bütün kışlık ihtiyaçlarının olduğunu gördük ve o kadar çok sevinç ve şaşkınlık yaşadık ki anlatamam. Bu bizim meslek hayatımız boyunca gördüğümüz en büyük ve en anlamlı yardımdı. Zannettik ki bu yardım Sosyal yardımlaşma Vakfı tarafından gönderildi. Çünkü bunu ancak devlet yapabilir diye düşünmüştük. Ancak sonradan öğrendik ki bu yardım paketlerinin sahibi rahmetli VAHAP KÜÇÜK imiş. Biz Vahap KÜÇÜK’ün bu yardım paketini bozduk. Poşetleri açarak ihtiyacı olan öğrenicimiz kontenjandan fazla olduğu için, kimine ayakkabı kimine kazak, kimine mont vs. vererek ihtiyaca göre dağıttık. Bu birkaç yıl böyle sürdü. Daha sonraki yıllarda gönderilen yardım âdeti o kadar arttı ki artık takımları bozmuyor direkt olarak isme teslim ediyorduk. Bir süre sonra öğrencilerimizin giyimi tamamen değişmiş kış mevsiminde yazlık elbise giyen öğrenci kalmamıştı.
Biz bu yardımlara VAHAP KÜÇÜK YARDIMLARI diyoruz. Böyle insanlar zengin olmalı, sermaye böyle insanların elinde toplanmalı. Zengin olup da o servetin bir yetimi yoksulu güldürmüyorsa o zenginlik ancak sahibine yarar. Vahap Küçüğü bu yardımlarıyla tanırız özelde tanımam tabi ki diğer zenginleri de tanımam. Ancak ben bir eğitimci olarak Malatya’nın güzide zengini Vahap Küçük’ün ardından rahmet okumayı bir eğitimci olarak kendime borç bildim. Malatya’nın Vahap Küçük’ten daha zengin olan iş adamları elbette var. Ancak ben yoksul çocuğu güldüren, yetimi ısıtan, yırtık ayakkabıları ayaklardan çıkaran o büyük insanı tanıyorum.
İnsan gelip geçicidir. Beden ölür, yok olur bırakılan eserle adın anılır. Vahap KÜÇÜK Malatya’nın bir değeri olmuştur. Özelde Malatya’nın genelde Türkiye’nin Vahap KÜÇÜK gibi insanlara çok ihtiyacı var. Mekânın cennet olsun VAHAP KÜÇÜK. Dualarımız seninle. Giydirdiğin tüm çocuklar adına sana teşekkür ediyorum.
Veysel FIRAT
