Nasılsınız?

Nasılsınız? İyi mi, gibi mi yoksa iç güveysinden hallice mi? Gerçi benimki de soru biz yaklaşık yarım senelik bir süredir gibi yapıyoruz. İyi gibi yapıyoruz, korkmuyor gibi yapıyoruz, umursamaz gibi yapıyoruz. Birkaç ay önce elinde kolonya ile gezen bireylere dönüştük. Yıllarca evine misafir gelir gelmez onlara kolonya ikram eden akrabalarımızı anladık belki de. Eve dışarıdan gelen her şeyin önce temizlenmesi gerektiğini kabul ettik. Ben zaten bu konuda hastaydım, benim hayatımda hiçbir şey değişmedi maske hariç. Maske takmaya alıştınız mı ben hâlâ alışamadım. Takmıyorsunuz değil mi? Çenenizi, kolunuza, serçe parmağınıza taktığınız maskeyi ağzınıza takmıyorsunuz değil mi? Takın lütfen!

Ne güzeldir şimdi oralar… Kayısıları toplamış, güneşe sermişsinizdir. Sarı sarı güneşte kurumuşlardır. Geziyor musunuz sokaklarda? İnönü heykelinin önü buluşma noktanız değil mi hâlâ? Gündüzleri nefes aldırmayan sıcak vardır ama akşamları ne güzeldir. Bir akşamüzeri Hürriyet Parkı’nda dondurma yemenin, kanal boyunca yürümenin tam vakitleridir şimdi. Yarın Pazar belki Yeşilyurt’a kahvaltıya gidersiniz, akşamında da Sümer Park’ta çekirdek çitlersiniz. Herkes evin sıcağından kendini parklara atmak ister. Ben de isterdim!

Ben ilk defa Malatya’dan bu kadar ayrı kalıyorum. Gelip gezdiğim yerleri, yürüdüğüm sokakları özlüyorum. Gelemiyorum… Gelemediğim yetmiyor son günlerde konuştuğum herkesten canımı sıkacak haberler alıyorum. Ya testim pozitif çıktı diyor, ya annemin, babamın bir şekilde birilerinin korona ile mücadele ettiği haberini alıyorum. Vaka sayılarında yine artış gözlemlendiği şu günlerde biraz daha evde kalmamız gerekiyor. İyi olduğunuzu bilme isteğim oralara gelme isteğimden daha büyük. Güzel haberlerinizi almak istiyorum.

Çok ayrı kaldım, bitsin bu hasret istiyorum. Gelip yürüyeceğim sokaklardaki, yanından geçip gideceğim herkes iyi olsun istiyorum. Sağlıkla buluşmak dileğiyle….