İnsan kimseyi affedemiyor. Bu durum kişide birikerek yorgunluk ve tarifsiz ağırlıklara neden oluyor. Durumun temel nedeni, kişinin kendisinden kaçması ve kendini affetmemesidir. Sürekli karşı tarafta hata aramak kendini sütten çıkmış ak kaşık olarak görmek. Kişide büyük bir bencillik ve koskocaman ego duvarın neden olur. Bu durumda herkes haksız sadece kendisi haklı ise kurduğu her iletişim de hayal kırıklığı yaşayacaktır. Kişi önce kendine dönmeli ve tam bir yüzleşme cesaretine sahip olmalıdır. Aksi durumda acılar peşini bırakmaz ve kalp bölgesinde sonu gelmeyen olumsuz sorunlar yaşar.
Dünya Değişim Akademisi Uzmanları bu duruma şöyle bir yaklaşımda bulunuyor .
“Yalnızca kendi hatalarını kabullenme yürekliliğine sahip olan insan kendisini affedebilir. Hatalarını kabul edemeyen ve kendisini affetmeyen insan başkalarının hatalarını da asla kabullenemez ve affedemez. Bu, bitmeyen acı ve ıstırapların yoludur. İnsanın acılarına son vermenin yolu mutlak kabulleniş ve affedişten geçer. Hatalarını kabullenmeyen insan hatalarının ağırlığı altında ezilmeye mahkumdur. Bir insan hatasını düzeltebilmek için hata yaptığını anlamalıdır. Bunun için zeka uyanmalıdır çünkü şartlandırılmış zihin neyin hata olduğunu kavrayamaz. Gerçek şu ki, gerçeğe giden yol, hata taşlarıyla döşenmiştir. Hata yapmayan insan asla hatasız olamaz. Hatasız olduğunu düşünen insan ise asla hata yapmadan duramaz. Gerçeğe ulaşmak isteyen insan hata yapma sürecinden geçmelidir. Hatalar ve onların neden olduğu acılar, dünyasal insanın kaderidir. Yalnızca varoluşsal insan hatalarını kabullenip onların neden olduğu acılardan kurtulabilir.”
