AKLINI BAŞINA DEVŞİR!

Anadolu’nun çokça yöresinde büyüklerin küçüklere söylediği bir nasihat, uyarı, tetikleme sözüdür; “aklını başına devşir”. Aklınla kendini, kendinle doğruları, doğru bildiklerinle ruhunu eşleştir, milenyum tabiriyle senkronize et demektir, benim izahatım, yorumum böyle. Yaşadıkça kendimiz için de çevremizde gözlemlediklerimizde de çokça şahitliğimiz olmuştur, akıl, ruh, beden sanki farklı konumlar halinde işlevini devam ettiriyor ama bütünleşik değil. Bu durum bu ayrılık hallerinde minik yanılmalara, hatalara, yanlışlara sebebiyet oluştururuz. Zor ve büyük sıkıntılara sebep teşkil edecek olanı ise karar aşamasında, seçim aşamasında, yol ayırımların da ki haller, halimizdir. Soyut olan aklımız ile ruhumuzu somut bedenimizle birlik kılamazsak, önemli ve değerli adımlar öncesi bütün olarak kararlar alamazsak ciddi sorun ve sıkıntılara kapı aralamış oluruz.
“Marlo Morgan” Amerikalı yazar  “Bir Çift Yürek” kitabından şu alıntıdan mesajımızı alalım. "Aborjinler çölde giderken aniden dururlar. Morgan onlara “Mola zamanı değil, o halde neden durduk?” diye sorar. Yerli reis der ki; ”Çok hızlı ilerledik, Ruhlarımız geride kaldı. Ruhlarımızı bekliyoruz.”
Literatürden farklı yazar ve kaynaklardan da bilimsel verilerden de çokça örnekler almak mümkün. İnsanı bir bütün olarak kabul etsek dahi kendi içerisinde bölüm bölüm, katman katmandır. Bütünleşik bir yapı halinde aktif ve çalışır olmadığı süreçleri yaşadığında kendisi içinde çevresi içinde aldığı kararların ekseriyeti içinde ciddi bir sorunlar yumağı, hata ve yanlışların mimarı ya da tetikleyicisi olması mümkündür, olasıdır. İnsanı en masum canlı olarak tanımlamak mümkün iken doğada ki en tehlikeli en yırtıcı, yok edici canlı diye tanım getirme sebebimiz de bundandır. Senkronize olmamış, olamamış, kantarın ölçüsü kaçmış, aklı bir karış havada gibi günlük hayatımızda ki dilimize pelesenk olan söz dizemlerimiz bu sebepledir. Trafik ya da iş kazalarının bir kısmında “kontrolünü kaybetti” diye bir açıklama yapılır, bu açıklama kişinin aklı, ruhu, bedeninin senkronizasyonu bozuldu durakladı manasındadır. Her gün, her an bu kaçıklığı, ruh, akıl, beden iletişimsizliğini yaşamamız mümkündür de çoklukla sıkıntısız ve sorun oluşturmadan atlar geçeriz, çoğunluğun farkında dahi olamayız. Bu ayrışım ve kopukluk hali süreklilik ve önlenemez bir hal almışsa bir hastalık ya da hastalık türünün belirtilerindendir. Hayatlarımızı yaşamaya devam ederken bu kombini, bütünleşik hali terk etmeden özellikle ciddi karar ve eylemler halindeysek önemli ve değerli bularak farkında olmak zorundayız. Sinir, endişe, korku, özlem duygularımızın zirve yaptığı hal ve durumlar akıl, ruh, beden bütünlüğümüzün olmadığı kayık hallerdir ve ciddi hareket ve karar alımları için risk içerir. Alacağımız kararların seviyesi ve yaptığımız hareketlerin bütünlüğü bir ehemmiyet barındırıyorsa sakin, dingin, aklımız ve bedenimizin aktif ve güçlü olduğu süreçleri tercih etmek isabetli ve doğrudur. Kendimiz için bu farkındalığı bir süreklilik haline getirebileceğimiz gibi iletişim ve dayanışma halinde olduğumuz kişi ve kişilerde de bu gözlemi doğru ve sürekli kılmamız bir tercihten öte mecburiyetimiz olmalıdır.
Mir Murat Demir