1997 yılında Malatya ilinde doğdum. İlk birkaç günün ardından sınavım başladı. Henüz 40 günlük anne sütüne hasret iken Volvulus halk dilinde Bağırsak Düğümlenmesi hastalık tanısı ile hastaneye yatırıldım.20 günlük tedavimin ardından ileride hayatımın büyük bir bölümünü geçireceğim hastane koridorlarında annemin kucağından ayrıldım.
İlk 6 yıl her şey çok güzeldi. Tabi benim için:0 Anneme kalsa bizim buraların tabiri ile “Tam bir ömür törpüsüydüm.” Şu an hayallerimin kaynağı olan milyonlarca anımı hastane koridorlarında biriktirdim. Her şey çok güzel ilerlerken hastane serüveni kaldığı yerden tekrar başladı. İlk olarak Mantar Enfeksiyonu hastalığı şüphesi ile Malatya ilinde hastane hastane dolaştım. Herhangi bir uzuv kaybım yoktu. Düşünüyorum da olacağını da hiç hissetmemiştim konduramamıştım. Tedavime Ankara Sami Ulus Çocuk Hastanesinde devam edildi. Ve güzel sonuçlarla memleketime döndüm. İlk yetişme dönemim güzel hareketli ve heyecanlı ilerlerken zayıflık şikâyeti ile hastanede yapılan tahliller sonucu Bağışıklığımın zayıf olduğu tanısı konulurken Malatya da tekrar yuvam gibi olan hastaneye yatış yapıldı ve tedavi başladı. Sonra tedavimin ayda bir olacağı söylendi ve evime döndüm. Okul ev oyun hayatı derken bir kış günü ateş, boğaz ağrısı, mide bulantısı şikâyeti ile tekrar hastaneye gittim 15 gün boyunca test ve tahliller sonucu Menenjit teşhisi konuldu. Ve uzun bir tedavi süreci başladı. Doktorum ile annem arsında geçen bir diyaloğa şahit oldum:
Doktorum:
-Hastalık teşhisi konulması zaman aldığından ve bu hastalık tahmin ettiğimizden çok ilerlemiş olmasından her sonuca hazırlıklı olun. dedi.
BUNLARI DUYUNCA ÇOCUK AKLIMLA DUYGU KARMAŞASINI İLK O ZAMAN HİSSETTİM…
Hayat serüvenime şahit olmak isteyen okurlarıma yazımın devamı için haftaya görüşmek dileğiyle sağlıklı haftalar dilerim. VESSELAM.
