Nerden başlanır ki hayatın en ücra köşelerinden sıyrılan kıytırık kelimelerin hafızalarımıza hücum etmesine engel olmaya çalışmak.
Kimi zaman, zamansız ve mekansiz saatlerde gelir aklımıza anlamsız ve manasına hakim olamadığımız düşünceler.
Bazen bir tren garında rayların üzerine serpiştirilmiş yağmur tanelerinin bıraktığı iz gibidir hayatın manası,
Kimi zaman, bir otobüs terminalinde vedalara bulaştırır iki damla yaş eşliğinde.
Kimi zaman bir kemanın yayından yayılan bir musikinin kulaklarda bıraktığı hoş bir sadadır,
Bazen bir çocuğun dudaklarındaki bıraktığı sıcacık bir tebessüm kadar saf ve temiz.
Kimi zaman bir kız çocuğunun buklelerine saklanmış kadar hassastır.
Ve bir aşk masalındaki kadar temiz ve berraktır.
Bazı düşüncelerimize engel olmaya çalışsak bile namludan çıkan bir kurşun gibi düşer hafızalarımıza,
Zamansız mekansız ve hoyratça bırakır bizi gecenin karanlık saatlerine.
Ve her şairin mısralarına sakladığımız aşk kokulu kelimelerle buluşturur bizi en kısık sesle dudaklarımızda mırıldandığımız türkülerin eşliğinde.
Her aşkın yazdığı bir tarih olduğu gibi her tarihinde bir aşka şahitlik ettiğini biliriz.
Her masalın bir aşkı varsa her aşkın da bir masalı vardır dağınık düşüncelerin içerisinde.
Ve her aşk bir ütopyaya bulunarak büyür dimağlarımızda.
