Ne tam sevebildim ne de sevgime sahip çıkabildim.Hep yarım yamalak yaşadım ben.Kimsem olmadı,olanları da ben kaybettim.Kimsenin suçu yok bunda.Bütün suç bir türlü iflah olmayan yüreğimde.Kimi sevmeye kalksam ya çok sevdim kaldıramadı,ya uzak durdum anlayamadı ya da ben sevmesini beceremedim.Ama bir gerçek var ki ,yüreğim eleğe döndü.
Gözlerim nasır bağladı yol gözlemekten,dilimde tüy bitti özlemlerimi dile getirmekten,ne beklediğim geldi,ne de ben vazgeçtim beklemekten.Etrafımda dost ta kalmadı.Birer birer kırdım hepsini.Ara sıra yoklayanlar yok değil,var elbette hayatımda vefadan nasibini almış helal süt emen uğrunda ölünesiceler.
Yetmiyor insanın ömrüne boşluklar,tabandan tavana kadar hınç dolduğunda hiç bir fırtınadan korkmuyor insan.Ölüm bile güzelleşiyor.Öyle fakirim ki, doya doya ölemiyorum bile.Bir çıkıp gelse kapıdan, haydi gidelim dese... Ulan ne kadar bahtiyar olurum anlatamam.Öyle bir şansım var ki, üzerime bomba yağsa patlamayacak gibi.İçim darmadağın,hangi yana dönsem uçurum,hangi tarafa baksam ızdırap.
Nerede yanlış yaptım bilmiyorum.Çölde su satsa elinden su içmeyeceğim insanlara boyun eğdiren hayatın ta anasını avradını ......
Ulan nasıl bir dünya be, nasıl bir düzen.? Kanı beş para etmez insanların tezgahında ömür çürüttürüyor.Muhannete boyun büktüren feleğin de anasını avradını ......
İşe yaramaz, yolda yürümesini bile bilmeyen,iki koyun güdemeyecek insanlara makamları layık görüp,onların tezgahında satılık mal yapan kaderin de anasını avradını ....
Bu yaşıma kadar ömür böyle geçti.Ya boşa çalıştım, ya emeğim boşa gitti.bilinen bir gerçek var ki, elimde avucumda hiç bir şey kalmadı.
Bir yar sevdim, o da bütün çektiklerimin bedelini misliyle ödetiyor.Ulan ben böyle hayatın da anasını avradını ......
