Ayrılığı ben yaratmadım ama
bensizlik benim eserim..
yaşar yaşar ağlarsın....
herkes ettiğini bulacakmış ya
aklında kalsın...! !
Annesiz bir çocuğuın dudaklarında beliren kırgınlık
gözlerindeki çaresizlik
yüreğindeki ürkeklik
evladını yitirmiş bir babanın gözlerindeki çaresizlik
nasıl anlatılır gurbet kokulu yârim?
İçim paramparça
dilim lâl,hayallerim kırık
yüreğim sus pus olmuş
sen duyarsız
alev ateş feryatlarımı duymuyorsun.
Hasretini bulutlara astım
yıldızlar sırıl sıklam
rüzgârların isyanı dokundukça saçlarıma
yüreğim kanıyor...
Çölde aç kalmış akbabalara ikram ettim gözlerimi
bu kent bükmüş boynunu kimsesizliğime
bütün baharlar salya sümük ağlıyor
Sağır duvarlara konuşup
umudun en merhametli kucağında
umudunu ekmek arası verdin mi umutsuz kalmışlara?
İşsiz kalmış bir babayım
çocuklarının gözlerine çaresiz bakan o adam benim
hapishanede tütünü bitmiş
parmakları
bıyığı sararmış mahkumun hüznü benim.
Gözünde tüten o hasret benim.
İçini yakan kor,gecende ayaz,uykusuz sabah
kirpiklerindeki çiğ benim.
Geride bir boşluk bir bırakıp bütün yaşanmamışlıkları zulama alırım
kalmasın benden bir eser yanında
bensizlik mutlu edecekse seni taşımam ben bu kentte sensizliği
kimsesizliğimi de alır giderim.
Çok değişmeyecek senden sonra
sadece yaşlanıp gideceğim
yanıma aldığım boşlukta yokluğun esecek
kokun ıslıklar çalacak rüzgârın saçlarında.
Ayrı yerlerde,ayrı iklimlerde yaşasak ta
bakışlarımız aynı yıldızda birleşecek.
Ben yine bildiğin gibi dağınık ve aksi olacağım
yani çok şey değişmeyecek hayatımda
ama çıkıp gelsen de
sen de eskisi gibi olmayacaksın....
Kim bilir..! ?
Belki ben de unuturum geçmişi..
hiç bir şey olmazsa da sensizliğin bir anlamı olur..
