Sessiz bir yerde dinlensem,yaşadıklarımı ,acılarımı ,hüzünlerimi unutsam tamamen ve sadece yaşayamadıklarımı düşünsem istiyorum.Uzak kalsam herşeyden,herkesten,özlesem biraz , anlasam kimleri özlediğimi ve hissetsem,sessiz bir yerde dinlensem biraz istiyorum. Gülüşlerim ,kahkahalarım çoktur benim ama bir okadarda hayal kırıklıklarım,hüzünlerim vardır bilmediğiniz ve bilemeyeceğiniz. Gülüşlerimin arkasına sakladığım yorgunluklarım , sessiz derin kırgınlıklarım ve suskunluklarım vardır,kimsenin bilmediği ,göremediği derinliklerimde.Zaman zaman yaşadıklarım ağır geldi ,sessiz ağladım ve göz yaşlarımı kendim sildim ben.Ne bir el uzandı tutunabileceğim, nede sevgi dolu bir yüreğin sıcaklığını hissettim yanımda.Çaresiz kaldığımda hiç acımayıp ,beni ağlatanları sildim,hayallerim vardı yaşamak istediğim,kıranları sildim,gülerken aklıma geldiğinde yaşamak istemediğim acılarımı,özlemlerimi sildim,yani çaresizdim ve tüm duygularımı bir çırpıda sildim işte. Şimdi ay gibi karanlığımı aydınlatan,yıldız gibi gecelerime ışık saçan,yağmur damlası gibi üstüme yağan senide silmeliyim kara sevdam hiç istemeden.Bazen benim gibi bakıyordun ,yaraların var gibiydi. Anlatacağın ,biriktirdiğin çok şey vardı ama susmaya mecbur ve her an ağlayacak gibiydin . Çok üzgündün ,gözlerinde hasret vardı ama acıların dinmişti sanki ve yaraların iyileşmişti varlığımla.Şimdi biraz yanlızlık ,biraz hüzün var içinde ve nasıl dindireceğini bilmediğin bir acı var yüreğinde,sarılsan geçecek, anlatsan susacak,dokunsan ağlayacak gibisin ve sustukca daha derinden hissedeceksin nasıl sevdiğini. Şimdi gitmeye mecbursan arkana bakmadan git,karanlığımın son ışığı,çaresizliğim ,dinmeyen göz yaşım. Gözlerine bakarak unutmayıda öğrenirim ben,yanında olup görmemeyide.Seni düşünmemeyi,yokluğunu kabullenmeyide öğrenirim.Bende senin gibi,tüm kırıklıklarımı toplar,seni öğrendiğim gibi sensizliğide öğrenirim….
