İçinde hangi duyguyu beslersen, o duygu kazanırmış ya; güzel görmek, güzel düşünmek, sevmek her şeyden önemlisi ve de anlaşılabilmek aslında. Belki de eksik yanın anlaşılamamak yada anlatamamak kendini, hissettiğin gibi. Hayat elindekini değil, içindekileri aldı senin…Farkında bile olamadın ama ruhun incindi, insanların acımasızlığı ile sınandın yavaş yavaş. Doğru olanı yapabilmek için vazgeçtiklerinde oldu hayatta, daha da olacak zamanla. Ne verilen kıymetin, ne gösterilen sevginin değeri kaldı sende. Herşeye geç kaldığını hissettin yada sana geç kalındığını…Ne gidenler nede gelecek olanlar seni tamamlayacak artık, eksik kalacak birşeyler, vazgeçmekle direnmek arasında tercih yapacaksın istemesende. Gün olacak acıların ve hüznün içinde ağlayacak, sıkı sıkıya tutunabilmek mi güç verir insana, yoksa gerektiğinde bırakabilmekmi diye kendinle savaşacaksın. Bir yanın çaresiz ve yorgun, bir yanın yalnız kalacak, susup kendinle paylaşacaksın. Düşüncelerin bile ağır gelecek, daha çok yorulacaksın. Kimse anlamayacak seni, yaşadıkları kadar bilecek, zannettikleri kadar olacak senin yaşadıkların. Yüreğine sığdırdıkların sadece sende kalacak, seni kimsenin anlamasını beklemeyeceksin. Ne anlatabileceksin kendini, nede anlayan olacak seni. Duyguların ağır gelecek zamanla, taşıyamayacaksın. Sessizliğinde konuşup kendine anlatacaksın. Anlatanda anlayanda sen olacak, kendinle konuşmayı bilecek ve sadece kendini dinleyeceksin… FİLİZ YAVUZKURT
