Bu kadar gerçek acıyla yaşanan aşk yalan olabilir mi, onca umutsuzluğa çıkan yollar son durak mı şimdi, yada uygun bir yerde tüm varlığıyla derinliklere gizlenme zamanımı geldi aşkın, bıraktığı izleri yok mu saymalı hiç yaşanmamış gibi.
Hiç bilmediğim , uçsuz bucaksız bir uçurumun kenarındayım ,durmayı hiç düşünmeden yürüyorum, gözlerim kör, aklım sende, rüzgarı bile duymuyorum. Bir şeyler anlatıyor bana , yolun sonu diyor , varacağın yer uçurum, hiç umursamıyorum, sesler dağılıyor aniden ve aşk benden güçlü olduğunu gösteriyor yeniden. Dinlemek istemiyorum aşkın dışında hiçbir sesi, canım acısın, zaman dursun, acılarım ertelensin sadece. Tükeneyim her gün yeniden, nefessiz kalayım yokluğun da, her gün öleyim tutamadığım ellerin , bakamadığım gözlerin için diyorum ve büyülü hayallerim için.
Ayrılığın resmi çizilir mi bilmiyorum ama sensiz gecelerin koyulaştığı yerde yüreğimi soğuttum ,serin rüzgarla duvarlara vuran hıçkırıklar arasında… Koparsa, tutamam diyorum, giderse kal diyemem , yeniden diyemem , nefessiz kalırım yokluğunda, vazgeçemeyeceğim büyülü hayallerimin onurunu incitemem…Ama sesi bende kalır, kokusu içimde diyorum sonra, acısı kurşun olur yüreğimde ama sıcaklığı bende kalır diyorum ,o hep bende kalır hakkım olmasa da.
Şimdi hasretin sürgünün de, ne son cümleyim nede son nokta. Bana benden uzak, sana senden daha yakın sensiz bir gecenin matemindeyim. Sensizliğin acısı her gün yeniden tüketiyor beni, azar azar ve hüzün serperek büyüyor yokluğun daha da katlanarak.. Karanlık gecelerde yıldızlar bile tek tek sönüyor sensizliği çarparak yüzüme , özlemin kor gibi yakıyor içimi ve yine aşk kazanıyor tüm gücüyle , sensizlik bile sen oluyor yokluğuna inat …
FİLİZ YAVUZKURT
